ABD merkezli Evcil Hayvan Kaybı ve Yas Derneği’nin başkanı Colleen Rolland, bir kedi veya köpeğin kaybının yarattığı derin üzüntünün toplum tarafından ciddiye alınmadığını söylüyor.
Pet Bereavement Services adında bir şirketi de bulunan Rolland, nispeten yeni bir danışmanlık alanının liderlerinden biri.
Evcil hayvanını kaybeden birçok kişiyle görüştüğünü söyleyen Rolland, “Bana çekingen bir tavırla bakan ve şunları söyleyen bir müşteriyle kaç kez uğraştığımı anlatamam: ‘Sparkie, Mickey ya da her kim için çok üzülüyorum… annem, babam, karım. Deli olduklarını düşünüyorlar’” dedi.
Evcil hayvanlar için yas tutmayla ilgili olarak çevrimiçi destek grupları da ortaya çıkıyor ve veteriner hastaneleri de sosyal hizmet uzmanlarını işe alıyor.
New York’taki Schwarzman Hayvan Tıp Merkezi’nde klinik sosyal hizmet görevlisi olan Judith Harbour, insanlar evcil hayvanlarının bakımına giderek daha fazla dahil oldukça talebin arttığını söylüyor.
40 yaşındaki Harbour, çocukken yakındaki bir binicilik ahırında yaşayan Patches adlı midillisine çok bağlı hissediyordu.
2019 yılında veteriner hastanesi tarafından tam zamanlı sosyal hizmet uzmanı olarak işe başladı ve şu anda evcil hayvanı yakın zamanda ölen kişiler için çevrimiçi toplantılar düzenliyor.
Harbour, toplumda hayvanlara verilen değerde bir değişiklik olduğunu düşünüyor ancak bir kayıp yaşayan insanların hâlâ görülmediklerini hissettiklerini de belirtiyor. Seanslar sırasında “suçluluk”, keder, “öfke, “hayal kırıklığı” gibi pek çok duygunun ortaya çıktığını belirtiyor.
